Planując w zeszłym roku kolejne wyjazdy nurkowe, zdecydowaliśmy się na nowy kierunek i nowe doznania, co doprowadziło nas na daleki wschód, czyli Filipiny. Planowanie takiego wyjazdu nie należy do najłatwiejszych, dlatego skorzystaliśmy z pomocy zaprzyjaźnionego biura podróży. Aby plan wcielić w życie, trzeba się postarać i napracować, ale warto, ponieważ to, co było nieznane i poza zasięgiem okazało się jedną z najciekawszych wypraw ostatnich lat.
Jak zawsze spotkaliśmy się na lotnisku w Warszawie, gdzie rozpoczęła się nasza daleka i dość długa podróż. Jak wiecie Filipiny to archipelag około 7100 wysp położonych w południowo-wschodniej części Azji. Dokładnie mówiąc, jest to potężna odległość od Polski, czyli około 9700 km w linii prostej. Takiej odległości nie pokonuje się szybko. Lot musi być podzielony na co najmniej jedną przesiadkę. Nasza ekipa miała przerwę po 6ciu godzinach lotu w Qatarze na lotnisku w miejscowości Doha. To była przyjemna przerwa od siedzenia w samolocie, ponieważ to lotnisko należy do bardzo spektakularnych w różnego rodzaju atrakcje takie jak wystawy aut, pokazy mody czy choćby pociągi poruszające się pomiędzy bramkami. Następny lot trwał około 9,5h, a celem była wyspa Cebu i miejscowość o takiej samej nazwie. Wbrew pozorom, procedury na lotnisku w Cebu przebiegły dość szybko. Jednak to nie koniec naszej podróży. Po wyjściu z lotniska czekały na nas dwa duże busy, którymi jechaliśmy na półwysep Moalbola, a podróż trwała ponad 4h. Tak, zdaję sobie sprawę z długiej podróży i może to w jakiś sposób zniechęcać, ale uwierzcie mi, warto. Hotel, w którym mieszkaliśmy w Moalboal, był bardzo przyjemny, z naprawdę dobrą kuchnią, klimatyzacją i bieżącą wodą. Obsługa była wspaniała, uśmiechnięta i bardzo pomocna. W cenie pobytu było śniadanie do wyboru z karty oraz kawa lub herbata i napój. Jedzenie oferowane w hotelowej restauracji było płatne, ale w bardzo przystępnych cenach. Smakowaliśmy w wielu restauracjach w okolicy, ale najlepsze jedzenie było w naszej restauracji hotelowej 😉
Tu spędziliśmy 6 dni bogatych w wiele niesamowitych doznań i przygód. Mieliśmy przyjemność nurkować z centrum nurkowych Blue Abyss, gdzie instruktorzy i właściciel opiekowali się nami idealnie. Zaplanowaliśmy trzy dni po dwa nurkowania dziennie, jednak było tak pięknie pod wodą i poczuliśmy delikatny niedosyt, więc dokupiliśmy dodatkowe nurkowanie i to w nocy. Podczas tych wszystkich nurkowań zobaczyliśmy mnóstwo żółwi, sardynek, barakud, tysiące kolorowych rybek i mnóstwo przepięknych miękkich korali o nie skończonej palecie barw. Absolutnie niezapomniane widoki.
Zwiedziliśmy okolice, spacerując oraz jeżdżąc tuk tukami, co było bardzo ekscytujące. Jednak najfajniejszą wycieczką był wyjazd na Canyoneering do Parku Kawasan. To niesamowita podróż przez olbrzymi kanion wypełniony płynącą wodą z dużą ilością wodospadów. Z niektórych można skakać, ześlizgiwać się i płynąć w wodzie o temperaturze 10 stopni. Uwierzcie mi, to nie jest zimna woda, gdyż przy tej temperaturze powietrza, okazała się bardzo orzeźwiająca. Cała wyprawa trwała około 4-5h, począwszy od wjazdu na motocyklu w trzy osoby na górę, z której potężną tyrolką (zip line) zjechaliśmy kilometr w dół. To była mega jazda :D. Później zeszliśmy jeszcze niżej na sam dół kanionu, gdzie mogliśmy sprawdzić samych siebie przy skokach do wody z 3, 5, 8 i 10 metrów. Nie każdy musiał skakać, ponieważ była możliwość przejścia bokiem bez konieczności narażenia się na panikę i strach 😉. Po wszystkim zostaliśmy poczęstowani pysznymi przekąskami i napojami. To była wspaniała i pełna emocji wycieczka. Z przyjemnością to powtórzę 😉.
Tak zakończył się pierwszy etap naszej podróży po Filipinach. Kolejnym cel podróży, jaki był w planie naszej wycieczki była wyspa APO. Ta malutka wysepka jest rezerwatem przyrody, ponieważ żółwie morskie składają swoje jaja w jej piaskach. Aby zobaczyć tę malowniczą wyspę i jej uroki, musieliśmy przebyć kolejną daleką podróż, która trwała około 7-8h. Najpierw busem na druga stronę półwyspu do portu cargo skąd statkiem towarowym popłynęliśmy na sąsiednią wyspę ……. Po drugiej stronie czekał na nasz bus, który przez godzinę wiózł nas na drugi jej koniec, abyśmy mogli przesiąść się na łódź zwaną bańka. Po 40 minutach przypłynęliśmy na wyspę APO.
Wyspa okazała się bardzo przytulna i malownicza, z zawsze uśmiechniętymi i bardzo pomocnymi ludźmi. Mieszkaliśmy w hotelu wbudowanym w skarpę. Pierwsze pokoje były nad bazą nurkową a reszta w wyższych partiach góry. Z każdego pokoju był widok na morze oraz na całą okolicę. Tym razem mieliśmy pełne wyżywienie, ponieważ nie ma na wyspie żadnych restauracji poza hotelową. Można było z karty menu wybrać wiele różnych potraw, tak że każdy znalazł coś dla siebie 😊. Wszystkie nurkowania wykonaliśmy dookoła wyspy, wykorzystując do tego bańkę 😉. Apo ma dwa miejsca nurkowe, gdzie prąd jest tak silny, że automat może się wzburzyć 😉. To była niesamowita i pełna wyzwań jazda, lecąc z dużą prędkością i oglądając wszystko jakby z lotu ptaka. To jedno z najpiękniejszych miejsc nurkowych, jakie spotkaliśmy, mimo iż widoczność nie była tak klarowna, jak zawsze. Ilość żółwi powaliłaby każdego amatora nurkowań z tymi zwierzętami. Na jednym nurkowaniu czy snurkowaniu z plaży można było spotkać kilkanaście żółwi na raz.
Jednak nie samym nurkowaniem człowiek żyje i chęć poznania miejsca, w którym się było, wygrała. Spacery dookoła wyspy, na plaże oddalone o kilkaset metrów lub latarnia morska na górze wyspy, to widoki, które zapierały dech w piersiach.
W raju nic nie trwa wiecznie i w końcu przyszedł czas na powrót do Cebu City. Zanim opuściliśmy wyspę właścicielka Pinki wraz z personelem hotelu i centrum nurkowego zrobiła dla nas pożegnalną kolację. Był śpiew, gitary i przepyszne jedzenie. Z samego rana odpłynęliśmy z poczuciem, że jeszcze kiedyś odwiedzimy tę małą wyspę. Po kilku godzinach wieloma środkami transportu szczęśliwie dotarliśmy do Hotelu. Cywilizacja pozwoliła na spokojny prysznic, toaletę i odpoczynek oraz na przygotowanie się na wyjście w miasto 😉. Obok hotelu napotkaliśmy na wielki targ żywności – Food Market. Najedliśmy się za wszystkie czasy za bezcen. Ilość i różnorodność potraw zaskoczyła chyba każdego.
Na drugi dzień spakowani, czekaliśmy na transfer na lotnisko, gdzie po nadaniu bagaży czekaliśmy na lot powrotny. Lekka nostalgia dopadła większość z nas, ale to znaczy tylko tyle, że na pewno powrócimy w to magiczne miejsce, jakim są Filipiny.
